Traditie en Innovatie

Geplaatst door kayrabuyukcetin2004 on

Literatuuronderzoek- 

De eetgewoonten:

De Turkse keuken is van oorsprong een hele brede en uitgebreide keuken. Dit komt omdat het een combinatie is van meerdere keukens, zoals de Centraal-Aziatische keuken, de Balkan-keuken en de mediterraanse keuken. Het grootste verschil met de Nederlandse keuken is dat de Turkse maaltijden veel uitgebreider zijn dan de typisch Hollandse keuken. In de meeste gevallen bestaat een doorsnee Nederlandse maaltijd uit 1 gerecht, wat vaak aardappel bevat. In Turkije bestaan de meeste maaltijden uit verschillende kleinere gerechten die samen gegeten kunnen worden en vaak zit hier iets van brood bij. 

Verschillen in de eetcultuur:

In de Turkse cultuur zijn mollige en wat stevigere kinderen een beeld van een gezond kind, dit komt ook omdat ze volgens hun geloof geen eten mogen weggooien en moeten dus altijd hun bord helemaal leeg eten. In Nederland is zoiets niet vanuit het geloof bepaald en is er dus vaak ook meer voedselverspilling in Nederlandse gezinnen dan in Turkse gezinnen. Ook een verschil is dat er in de Turkse cultuur minder regelmatige tijden zijn om te eten, in Nederland is dit heel constant. De meeste Nederlanders hebben namelijk vaak rond 18 uur diner en rond 12 uur vaak lunch. 

Overeenkomsten:

In beide culturen is het gebruikelijk dat een eetmoment gezien wordt als een sociale bezigheid, een tijd om even de dag door te nemen en het met elkaar over verschillende onderwerpen te hebben. Een andere overeenkomst is dat bij beide culturen het avondeten over het algemeen warm geserveerd wordt.

De architectuur:

De architectuur in Turkije is heel divers, dit komt doordat er veel verschillende volkeren zich hebben gevestigd in Turkije. Elk volk heeft weer een net andere architectuur en zo krijg je een mengelmoesje aan bouwstijlen. De verschillen in architectuur wordt ook beïnvloed door de klimaatverschillen, in warmere en drogere gebieden zal je sneller grotwoningen bijvoorbeeld vinden dan in koelere gebieden aan de zee. In Nederland is de architectuur vrij gelijk overal en op het platteland vind je veel boerderijen door onze landbouw-achtergrond in het verleden. De invloeden van de landbouw vind je nog steeds veel terug in Nederland, vooral in kleinere dorpjes en buitenwijken van grotere steden. Je ziet ook dat veel steden opgebouwd zijn op dezelfde manier; met een marktplein in het midden en daaromheen winkels en huizen. Ook zie je dat hoe verder van het stadscentrum verwijderd hoe groter de huize worden. Verder is het ook vaak dat op de meeste stadspleinen een kerk staat, dit is vanwege het katholieke geloof van vroeger toen iedereen nog naar de kerk ging.

Verschillen: 

In Turkije wordt er overal heel snel huizen en gebouwen uit de grond gestampt en zijn er weinig projecten met een stedelijke analyse; met andere woorden er wordt weinig onderzoek gedaan naar de bodem waar een gebouw komt te staan. Hierdoor gaat het bouwen van iets vele malen sneller in Turkije dan in Nederland, in Nederland moet er namelijk eerst allemaal soorten onderzoek gedaan worden. Ook zijn er in Turkije zeer strikte bouwregels, omdat ze als de dood zijn voor aardbevingen, door deze regels zijn er veel beperkingen aan het bouwen van een gebouw en kan je er nooit iets unieks van maken, wat in Nederland wel weer kan. Een ander verschil is dat er in Nederland een kerk als religieus gebouw is en in Turkije is dit een Moskee.

Overeenkomsten:

Net zoals in Turkije zijn er ook in Nederland veel rijtjeshuizen en zijn deze rijtjeshuizen vaak ook vrijwel identiek aan elkaar. De Nederlandse en de Turkse architectuur verschillen heel erg van elkaar, dus ik kon niet meer overeenkomsten dan dit vinden.

Feestdagen en vrije tijd

Feestdagen zeggen veel over een cultuur en hun afkomst en vorige generaties. Feestdagen zijn een manier om belangrijke datums in de geschiedenis van een land, gebied of geloof. Bijna elk land heeft zijn eigen feestdagen. Sommige feestdagen zijn overeenkomstig met die van andere landen. We hebben hierbij gekozen voor feestdagen die typisch zijn voor één bepaald cultuur: de Nederlandse en de Turkse. 

1- Koningsdag: De koningsdag, die eerder koninginnedag was, is een nationale feest, bedoeld om het staatshoofd te vereren. Deze dag is sinds 2014 op 27 april, oftewel op de verjaardag van het staatshoofd van Koninkrijk der Nederlanden: Willem-Alexander. Dit feest is gekenmerkt door het dragen van oranje kleding en het consumeren van veel alcohol, vooral bier. In Turkije is er geen 

2- Bevrijdingsdag: Het is een van de belangrijkste dagen uit de Nederlandse geschiedenis, een nationale feestdag: 5 mei, de dag waarop Nederland bevrijd is van de Duitse bezetting in de Tweede Wereldoorlog. Het wordt ook jaarlijks gevierd ter herinnering aan de moeilijke tijden die niemand ooit weer mee zou moeten maken. Elk jaar weer staat Nederland stil bij het belang van vrijheid, democratie en mensenrechten.  

3- Sinterklaasfeest: Dit is een kinderfeest dat elk jaar op 5 december wordt gevierd. Sinterklaas en zijn helpers, de Pieten, staan centraal. In de week van 5 december komt Sinterklaas met zijn stoomboot vanuit Spanje en op 5 december, de pakjesavond, wordt er liedjes gezongen en brengt Sinterklaas kinderen cadeautjes en lekkernijen, samen met zijn Pieten. 

4- De dag van de Republiek: Republiek dag is een officiële feestdag in Turkije ter herdenking van de proclamatie van de Republiek Turkije, op 29 oktober 1923. De dag wordt elk jaar gevierd met landelijke activiteiten en een grote feest met voorstellingen in de hoofdstad, Ankara. 

5- Nationale soevereiniteit en kinderdag: Dit feest is een geschenk van de oprichter van de Turkse Republiek, Mustafa Kemal Atatürk, aan alle kinderen in de wereld en is bedoeld om te laten zien dat kinderen onze toekomst zijn en met hen onze normen en waarden voort zullen bestaan. Ook was dit feest bedoeld om het belang van de omgeving waarin kinderen opgroeien onder aandacht te brengen. Atatürk heeft  gezien wat voor effecten oorlog hadden op kinderen en had daarom het doel om een vrije en onafhankelijke Turkije te creëren voor hen. Zo wijdde Atatürk de dag waarop het parlement werd geopend, voor kinderen. Zijn idee was dat democratie ervoor zou zorgen dat de volgende generaties oorlog en heftige gebeurtenissen niet meemaken.

6-  Herdenking van Atatürk, jeugd- en sportdag: Dit is een feestdag  dat op 19 mei landelijk wordt gevierd ter herdenking Atatürk, de oprichter van Turkije, en zijn ideeën voor de jeugd, en dus ook het toekomst van Turkije. Het is een nationale feestdag sinds 19 mei 1919, toen Atatürk naar Samsun ging en de Turkse onafhankelijkheidsoorlog begon tegen de bezetting van de Entente-staten. Atatürk schonk deze vakantie aan de Turkse jeugd. Deze dag wordt met sportieve activiteiten en voorstellingen van de jeugd gevierd.

Overeenkomsten:

De feestdagen van beide landen zijn vooral bedoeld om een gebeurtenis in de geschiedenis te herdenken, de belang van onze normen en waarden, en de vrijheden die ons land en afkomst ons biedt. De feestdagen versterken de sociale cohesie en bouwt weer het gevoel op dat je thuishoort in je land en cultuur. Voorbeelden daarvan zijn, de Bevrijdingsdag en de Dag van de Republiek. Op beide feesten staat het belang van vrijheid en herdenking van de slachtoffers aan de oorlog centraal. Een andere voorbeeld van vergelijkbare feestdagen is het Sinterklaasfeest en de Nationale soevereiniteit en Kinderdag. Op deze feestdagen staan kinderen centraal. 

Verschillen:

Hoewel de feestdagen vergelijkbaar zijn, zijn er in deze twee landen verschillende beelden over wat een feestdag eigenlijk inhoudt. In Nederland is er vaak weinig aandacht voor het afkomst van een feestdag. Ik denk dat dit komt doordat de feestdagen in Nederland ouder zijn dan de feestdagen in Turkije. Hierdoor zijn de nieuwere generaties vergeten hoe een feest tot stand is gekomen en verandert het inhoud vanzelf. Koningsdag, bijvoorbeeld, is niet meer de dag om het staatshoofd te vereren, maar meer voor om te drinken en te feesten en te genieten van de vrije markten. Voor carnaval geldt hetzelfde. In Turkije, aan de andere kant, worden feestdagen serieus genomen en wordt er bij elke feest stilgestaan bij de bron. De vieringen zijn dan ook gestructureerd: eerst wordt er herdacht, dan wordt er gevierd. Hierdoor wordt het verhaal achter de feestdagen in stand gehouden in de samenleving.

Waarden:

De meeste verschillen tussen deze culturen liggen bij de waarden en normen. In Nederland zijn de normen en waarden met de tijd veranderd. Tot de jaren 60 was het grootste gedeelte van de Nederlandse bevolking gelovig en zat in zijn eigen zuil. Mensen gingen alleen om met mensen uit hun eigen zuil. Nederland was meer open voor andere godsdiensten dan de meeste Europese landen, maar er was een duidelijke scheiding tussen gemeenschappen.  Dat was niet zo in Turkije. Hoewel tegenwoordig 99% van de Turkse bevolking moslim is, woonden vroeger alle godsdiensten en levensbeschouwingen samen in Turkije voor eeuwen lang. Dat komt door de geschiedenis van Turkije en de voormalige volkeren die daar woonden. Met tijd veranderde de rol van een vrouw ook. Beide landen streven naar meer gelijkheid tussen man en vrouw. In Nederland is dit beter gelukt dan in Turkije. Echter het is niet waar dat Turkse mensen tegen gelijkheid zijn. Tegenwoordig is het in Turkije moeilijk om je mening te uiten, maar het is niet zo dat Turkse vrouwen het heel normaal vinden om als een minderheid behandelt te worden. Ook is het niet waar dat de Turkse bevolking er niets aan doet om dit te veranderen. In Nederland zijn er meer middelen om ervoor te zorgen dat je je rechten kunt gebruiken. Zoals vrijheid. Overeenkomstige waarden tussen deze landen zijn dus: vrijheid, gelijkheid, beleefdheid, liefde, gezelligheid, behulpzaamheid en vriendelijkheid. Wel hebben de twee landen verschillende interpretaties van wat deze waarden inhouden, maar de kernen zijn wel hetzelfde. 

Normen:

Nederland is individualistisch land. Dat zie je aan het levensstijl van Nederlanders. In Turkije is het normaler dat je collectief bent. Turkse mensen doen zaken samen en hebben het verantwoordelijkheidsgevoel voor hun medemensen. Dat zijn Nederlanders ook, tot een zekere hoogte, maar in Turkije is dat veel duidelijker dan in Nederland. Het is bijvoorbeeld normaal dat grootouders samen met het gezin wonen, ook als ze heel oud zijn. Andere voorbeelden van normen die in Nederland niet voorkomen: 

  • Als iemand is overleden, is het de norm dat je in naar het huis van de overledene eten meegeeft, zodat de familie daarover niet hoeft na te denken, naast al het verdriet.
  • Als bij iemand op bezoek gaat, zorg je ervoor dat je niet met lege handen gaat en dat je altijd iets mee hebt om aan de gastheer/vrouw te geven.
  • Je stuurt nooit iemand weg zonder een maaltijd gegeten te hebben. Als je niet mee wilt eten, wordt dat onbeleefd beschouwd.
  • Als je iets hebt gekookt en het gebouw ruikt naar het eten, moet je het eten met je buren delen, met het gedachte dat ze het waarschijnlijk hebben geroken en zin in hebben gekregen.
  • Als je bij een oude familielid op visite gaat, kus je zijn/haar hand als teken voor respect.
  • Het is de bedoeling dat je huis altijd een beetje netjes is voor het geval dat er iemand op visite komt. Je kan een bezoeker niet afwijzen. 

Ook hierbij geldt dat de basisnormen hetzelfde zijn: je hoort niet te schreeuwen, je mag niemand slaan of uitschelden. Je hoort je omgeving schoon te houden. De normen 

kunnen wel anders worden geïnterpreteerd. 

Religie en filosofie:

Turkije is een land waar de overgrote meerderheid van het volk een vorm van het Islamitische geloof aanhangt. Omdat de islam zo veel volgelingen heeft heeft is de invloed die zij heeft op de Turkse normen en waarden heel groot. Dit betekent dat zorgen voor je verwanten en de gemeenschap heel belangrijk is. Eerlijkheid en respect voor ouderen zijn ook twee hele belangrijke onderdelen. Ook is de regel dat je niet te zuinig moet zijn met geld maar zeker niet gierig en als je zei die minder hebben dan jij kunt helpen op een manier die jou ook in je waarde laat dat je dat zeker moet doen. Turkse cultuur is dus vrij hiërarchisch als in dat ouderen gerespecteerd worden. In veel islamitische landen is de politieke of monarchische leider vaak iemand die van de profeet mohammed beweert af te stammen maar in Turkije is dat niet. Atatürk heeft in de vorige eeuw namelijk turkije een land gemaakt die geen officiële religie heeft. Vandaar dat Turkije sommige wat meer westerse trekken heeft zoals tolerantie naar de lgbt+ gemeenschap. Nederland is zo ongeveer de helft van de bevolking atheïst en 40% in elk geval is naam christelijk. Hoewel nederlanders zeker ook een sterk gevoel van eenheid met de gemeenschap mensen naasten hebben is dat hier anders merkbaar. Nederlanders zijn als er geen drank betrokken is vaak wat koeler, afstandelijker en directer dan als beleefd of beschaafd opgevat kan worden in culturen zoals de turkse. Toch is Nederland een hele succesvolle verzorgingsstaat dus de we moeten het samen doen wordt vooral door hoge belastingen geregeld en niet echt door iemand je schouder te bieden en een bed te geven zoals in turkije wellicht meer het geval zou zijn. Verder hebben Nederlanders een hele kritische blik op ons land en de geschiedenis, wat hier ook mag meer in Turkije illegaal is.

De manier van communiceren:

Nederland en Turkije hebben hele andere waarden als het gaat om omgang met mensen; Het Nederlandse gebruik is om direct en recht door zee te zijn waar in Turkije mensen meer geven voor hoe het gesprekspartner zich zou kunnen voelen als zij in contact kwamen met de mening die zij hebben. In Nederland is het misschien een beetje onaardig/beleefd om simpelweg ‘nee.’ te zeggen maar in Turkije wordt eromheen gepraat door ‘we zien wel’ of ‘we denken er nog even over’ te zeggen. Het is een turkse norm om geen directe ruzie te maken en temen zoals “misschien” “zou kunnen” etc. te gebruiken, wat er voor kan zorgen dat als iemand gedrag vertoont wat niet als fijn wordt ervaren daar niks van wordt gezegd. Omdat het de norm is om dat zo te doen kan het zijn dat er later onverwachts problemen ontstaan tussen twee mensen. Nederlanders zijn vaak sneller om gedrag dat ze niet fijn vinden aan te kaarten waar dit soms voor pijnlijke situaties kan zorgen waarna mensen zich beledigd of niet in hun waarde gelaten kunnen voelen. Zo is het dat als een Nederlanders goed zegt dat die dat dan ook meent waar het zo is dat een Turk het zal zeggen als die niet zo onder de indruk is. Nederlanders zullen vrijwel hetzelfde blijven hierin (misschien zullen ze zelfs aardiger worden als de vriendschap hechter wordt) waar Turken als de relatie groeit wat directer zullen worden. Het verschil zit voor een deel in het weer misschien. In Turkije is het gemiddeld warm en prettig om buiten te zijn, er is ook een rijke koffie en thee cultuur dus wat kletsen en wat bijkomen van de hitte is gebruikelijk. Ik denk dat het mensen blijer maakt. In Nederland is het weer best wel slecht op misschien twee maanden van het jaar na. mensen zitten veel binnen en eten sober. Wellicht heeft onder zeeniveau leven ook wat nagelaten en anders de armoede die het platteland tot de tweede wereldoorlog had ook. In turkije is het overal warm waar in Nederland het eigenlijk alleen bij je familie en dichtste vrienden hun haard warm was. Ik denk echt dat klimaat een rol speelt in hoe anders men met vreemden omgaat.

Nederland en Turkije hebben hele andere waarden als het gaat om omgang met mensen; Het Nederlandse gebruik is om direct en recht door zee te zijn waar in Turkije mensen meer geven voor hoe het gesprekspartner zich zou kunnen voelen als zij in contact kwamen met de mening die zij hebben. In Nederland is het misschien een beetje onaardig/beleefd om simpelweg ‘nee.’ te zeggen maar in Turkije wordt eromheen gepraat door ‘we zien wel’ of ‘we denken er nog even over’ te zeggen. Het is een turkse norm om geen directe ruzie te maken en temen zoals “misschien” “zou kunnen” etc. te gebruiken, wat er voor kan zorgen dat als iemand gedrag vertoont wat niet als fijn wordt ervaren daar niks van wordt gezegd. Omdat het de norm is om dat zo te doen kan het zijn dat er later onverwachts problemen ontstaan tussen twee mensen. Nederlanders zijn vaak sneller om gedrag dat ze niet fijn vinden aan te kaarten waar dit soms voor pijnlijke situaties kan zorgen waarna mensen zich beledigd of niet in hun waarde gelaten kunnen voelen. Zo is het dat als een Nederlanders goed zegt dat die dat dan ook meent waar het zo is dat een Turk het zal zeggen als die niet zo onder de indruk is. Nederlanders zullen vrijwel hetzelfde blijven hierin (misschien zullen ze zelfs aardiger worden als de vriendschap hechter wordt) waar Turken als de relatie groeit wat directer zullen worden. Het verschil zit voor een deel in het weer misschien. In Turkije is het gemiddeld warm en prettig om buiten te zijn, er is ook een rijke koffie en thee cultuur dus wat kletsen en wat bijkomen van de hitte is gebruikelijk. Ik denk dat het mensen blijer maakt. In Nederland is het weer best wel slecht op misschien twee maanden van het jaar na. mensen zitten veel binnen en eten sober. Wellicht heeft onder zeeniveau leven ook wat nagelaten en anders de armoede die het platteland tot de tweede wereldoorlog had ook. In turkije is het overal warm waar in Nederland het eigenlijk alleen bij je familie en dichtste vrienden hun haard warm was. Ik denk echt dat klimaat een rol speelt in hoe anders men met vreemden omgaat.

In Nederland is de voertaal Nederlands maar er zijn wel een paar dialecten en je hebt ook Fries. In Turkije is turks de officiële taal (vastgelegd in de grondwet) maar zijn er meer dan 30 etnische talen, waaronder Noord Koerdisch de meest gesproken subtaal. Wat ook opmerkelijk is is dat er een dorp in Turkije is die onder andere communiceert door te fluiten als vogels.

Uitkomst theoretisch onderzoek:

Nine: Tijdens deze opdracht moest ik de verschillen en overeenkomsten van de Turkse en Nederlandse eetgewoonten en architectuur beschrijven. Ik heb hier veel van geleerd, zoals dat in Turkije bij een diner meerdere kleine gerechten horen. De twee inzichten die ik heb opgedaan bij de verschillen is dat de gebouwen vaak in Turkije zoveel op elkaar lijken omdat de bouwers niet veel andere keus hebben vanwege allerlei veiligheidsmaatregelen omtrent aardbevingen. Ook een ander verschil is het dieet van de Turken, het viel me namelijk op dat dat veel meer verschillend is dan dat ik had gedacht. De twee inzichten die ik heb gehad over de overeenkomsten van de culturen is dat de culturen veel verschillen, maar toch ook weer heel erg veel op elkaar lijken. Bijvoorbeeld met het eten; in Turkije is dit een sociale gebeurtenis en in Nederland is dit tot op zekere hoogte ook zo, vooral bij de wat ouderwetse mensen. Een ander inzicht dat ik heb gehad is dat de regels rondom het bouwen van gebouwen in Turkije net zo krom zijn als in Nederland, je kan bijvoorbeeld moeilijk een opdracht krijgen als je geen goede contacten hebt met de gemeente, dit is ook zo in Nederland als je een bouwvergunning wilt aanvragen. Dus in dit opzicht is het even krom. 

Ik vond het een leuke opdracht om een andere cultuur beter te leren kennen. 

Kayra: Met deze opdracht moest ik mijn twee culturen met elkaar vergelijken: Ik ben in Turkije geboren en opgegroeid, maar had nauwe contacten met de Nederlandse cultuur door mijn moeder, die Nederlands is. Daarom was deze opdracht niet echt leerzaam voor mij. Ik heb de overeenkomsten en de verschillen in alle dimensies zelf meegemaakt, waardoor het heel makkelijk was voor mij om te begrijpen hoe die verschillen en overeenkomsten zijn ontstaan. Toch blijft het mij altijd verrassen hoe erg deze culturen op elkaar lijken en hoe erg ze van elkaar verschillen. Het is altijd mooi om te zien hoeveel beide culturen van elkaar kunnen leren. Het inzicht dat ik wel heb opgebouwd, is het effect van tijd op de veranderingen in de maatschappij en op hoe sommige dingen worden beschouwd. Ik heb beter begrepen hoe veranderingen in de culturen met tijd kunnen worden verklaard. Dit wetend, ben ik ook benieuwd naar wat tijd ons zal leren, gezien de situatie waarin we nu zitten en onze sociale cohesie, een belangrijke onderdeel van cultuur, zeer gevoelig is.

Bernice: Tijdens dit onderzoek heb ik mij vergist in hoe makkelijk dit zou zijn. Beide landen. Ik heb mij nooit veel voor cultuur geïnteresseerd. Ik ben van mening dat cultuur van omslachtig is en mensen verdeeld. Het zorgt er ook voor dat veel oude gebruiken en gedachtes sterk blijven en vaak zijn die xenofoob en patriarchisch. Het verhindert ook samenwerkingen op internationaal niveau. toch is cultuur ook een deel van wie mensen zijn, hun identiteit. Cultuur heeft dus wel enig nut, het geeft mensen een gevoel van hier hoor ik thuis. Toch denk ik dat we als wereld het misschien beter zouden doen als iedereen dezelfde gebruiken had, er zou zoveel minder geweld zijn door onbegrip. De Nederlandse en de TUrkse normen en waarden zijn het eens op de gebieden waar het om draait. TOch is er heel veel frictie tussen turkse en nederlandse mensen omdat we toch dingen anders doen. Cultuur zorgt denkt ik voor heel veel frictie en woede zeker als het een intolerante cultuur is. Stel je bent homo en je leeft in een machocultuur of je bent een meisje die gewoon wat luider en drukker is dan een cultuur eigenlijk wil dat meisjes zijn, dat maakt mensen ongelukkig en ik denk dat het hele punt van sociaal contact zou moeten zijn dat je er blij van wordt om met andere te zijn en ervaringen te delen. 

Onderdeel 2- Beeldend onderzoek

2.1 Analyse van een kunstwerk uit de andere cultuur

Özdemir Erdoğan – Gurbet (1972)

Het kunstwerk dat wij gekozen hebben uit de andere cultuur is het lied ‘’Gurbet’’ van Özdemir Erdoğan, gepubliceerd op 8 mei 1972. De naam van het lied betekent ‘’Heimwee’’ en is toegewijd aan expats die in het buitenland werken. De publicatiedatum valt goed samen met de grote stroom van buitenlandse arbeiders die in westerse landen komen werken, zoals Duitsland en Nederland. Dit liedje is heel typerend voor de Turkse cultuur, en dat kun je op verschillende aspecten terug zien. Ten eerste is dit liedje geschreven door een kunstenaar die voor bijna in Turkije bekend is, wellicht niet door deze nummer, maar zijn andere nummers zoals: Uzun ince bir yoldayım en Aç kapıyı gir içeri, zijn al ongeveer 50 jaar in de geheugen van het Turks volk begraven. Özdemir Erdoğan is vooral ook bekend voor zijn schriftelijke talenten. Hij weet heel goed hoe hij sommige moeilijke emoties die wij niet in woorden kunnen brengen, in woorden te brengen en er een mooi verhaal van te maken, waar mensen zich in kunnen vinden. Zijn geniale muziek kennis is natuurlijk ook niet te verwaarlozen. Zijn sommige liedjes zijn simpel, maar krachtig. Andere nummers zijn complex en prachtig.

Een andere reden waarom dit lied goed past binnen de Turkse cultuur: in bijna alle werken van Özdemir Erdoğan maakt hij gebruik van traditionele Turkse instrumenten die onmisbaar zijn voor alle genres van Turkstalige muziek, namelijk baglama, zurna en kanun. De reden waarom dit kunstwerk bij de dimensie traditie en innovatie past, in mijn mening, zit vooral in de tekst van het lied en de context eromheen. De tekst gaat over een man die in het buitenland als arbeider werkt en het moeilijk heeft met het afstand tussen zijn geliefde en familie, en zijn werkplaats. Dit is heel herkenbaar voor veel Turken die na de jaren 60, de maatschappelijke veranderingen hebben meegemaakt.  Zo gingen een groot aantal mannelijke arbeiders naar het buitenland om daar geld te verdienen en vervolgens terug te keren naar hun eigen land. Omdat nationalisme en het liefde voor eigen land heel groot is in de Turkse cultuur, was dit moeilijk voor de arbeiders en hun familie die achterbleef, vaak met kinderen en al. De innovatie deel zit in de politieke en maatschappelijke veranderingen die na de jaren 80 hebben plaatsgevonden. Een deel van de arbeiders zijn in het buitenland gebleven en hebben hun familie meegenomen. Met de tijd zijn de verschillen tussen de Turken in het buitenland en Turken in Turkije zo groot geworden, dat de Turken in het buitenland te Turks werden gevonden in het land waarin ze woonden, maar ook weer te buitenlands voor Turkije. Omdat zij vaak alleen in vakanties naar Turkije gingen, kregen ze ook weinig mee van de gebeurtenissen in Turkije. In de jaren 2000 vonden snelle politieke veranderingen plaats waardoor de partij van de huidige president, Erdogan aan de macht kwam en veel dingen die vanzelfsprekend waren in de Turkse samenleving heeft veranderd en er sociale onrust ontstond. Mede door de verslechterende economie en de beperking van de democratie en vrijheid. Tegenwoordig ziet het jeugd van Turkije vrij weinig toekomst in hun land. Bijna iedereen van mijn leeftijd die ik ken in Turkije is van plan om hun opleiding in het buitenland voort te zetten. Ook willen de meeste mensen van 25 en ouder in het buitenland wonen, omdat hun kinderen minder kans hebben op een goed leven in Turkije dan in westerse landen, waar de eerste economische migranten heen zijn gegaan. Ik vind dat dit liedje hierdoor een hele andere betekenis heeft gekregen. Voorheen was dit een gemis lied voor je geliefde en familie. Nu is het een gemis lied geworden voor democratie, vrijheid, toekomst en verleden, sociale cohesie, vrede en solidariteit.

Hier is de Nederlandse vertaling van het lied ‘’Gurbet’’ van Özdemir Erdoğan:

Kime desem derdimi ben bulutlar

Aan wie moet ik mijn verdriet vertellen, wolken?

Bizi dost bildiklerimiz vurdular

Mensen die we als vrienden beschouwen, hebben ons diep gekwetst

Bir de gurbet yarası var hepsinden derin

En bovendien is er heimwee dat het meest pijn doet

Söyleyin memleketten bir haber mi var?

Zeg het me, is er nieuws uit het thuisland?

Yoksa yârin gözyaşları mı bu yağmurlar?

Of zijn deze regen, de tranen van mijn geliefde?

Söyleyin memleketten bir haber mi var?

Vertel eens, is er nieuws uit het thuisland?

Yoksa yârin gözyaşları mı bu yağmurlar?

Of zijn deze regen de tranen van mijn geliefde?

İçerim yanıyor yar yar

Ik brand van binnen,

Yaram pek derin

Mijn wond is zeer diep,

Bana nazlı yardan aman, bir haber verin

Vertel me alsjeblieft nieuws van mijn geliefde

Bulutlar yârime selam söyleyin

Wolken, zeg gedag tegen mijn geliefde,

Kavuşma günümüz yakınmış deyin

Zeg dat de dag van onze hereniging heel dichtbij is,

Felek yardan ırak koyduysa bizi

Als het lot ons scheidt,

Gurbet elde bir başıma neyleyim?

Wat kan ik, helemaal alleen, in het buitenland doen?

Yârdan ırak yaşanır mı, söyleyin

Zeg het me, of het mogelijk is om ver van je liefde te leven.

Onderdeel 2- Beeldend Onderzoek

Nederland:

The Dom Tower at dusk, Utrecht, Holland, Netherlands
Megaliths in Emmen - Visit the provincial symbol of ...
Keukenhof HD Wallpaper - backiee
Hou je heel erg van drop? Let dan goed op! - 24Kitchen

Turkije: 

De rol van de Moskee is cruciaal voor de ...
hanna's vegan kitchen: iranian baklava
Cultural Sights of Pamukkale. What to Visit - Museums ...

2.3- Uitkomst Beeldend Onderzoek

Kayra:

In dit onderdeel heb ik een kunstwerk uit de andere cultuur moeten analyseren. Ook heb ik de afbeeldingen die Nine en Bernice hebben gekozen goed bestudeerd. Ik kwam uiteindelijk tot de volgende conclusies: 

Beide landen zijn overeenkomstig in hun kenmerkende architectuur en eten. Ook al zijn er gigantische verschillen tussen de bouwstijlen en traditioneel eten, hebben ze beide iets wat ze heel typisch kenmerkend maakt voor die bepaalde cultuur.  Bijvoorbeeld de drop en baklava, de grachtenhuizen en de molens en oude Ottomaanse huizen en de Turkse moskee architectuur. 

Een andere overeenkomst is dat beide landen kunst zeer belangrijk vinden. Beide landen zijn op internationaal niveau bekend om hun kunstenaars en schone kunsten.

Bijvoorbeeld schilderkunst in Nederland en tegelkunst in Turkije. 

Naast overeenkomsten zijn er ook verschillen tussen beide culturen: Een van de meest opmerkelijke verschillen is de variatie aan kunst, eten en architectuur. Omdat Nederland een klein land is, is er natuurlijk niet zo veel ruimte voor de cultuur als in Turkije. In Turkije, in een land waar 4 verschillende klimaten voorkomen, is bijna alles aangepast aan die omstandigheden. In warmere gebieden zie je meet huizen van steen integendeel tot de koelere en regenachtige gebieden. Daar zie je voornamelijk houten gebouwen. Omdat het middengebied van het land vrijwel altijd droog is, is er veel landbouw en vee en is het eten brood en vlees gebaseerd.  In de zeegebieden, kom je vaker vegetarische, fruit en vis gerechten tegen. Dit verschijnsel is ook te verklaren met de geschiedenis van beide landen. De huidige Turkije heeft honderden volkeren gekend die elk iets nieuws hebben meegebracht. Omdat Nederland relatief kleiner is en een stabielere klimaat heeft, is er minder ruimte voor variatie. 

Nog een verschil zie je terug in de kunstwerken van deze landen: het valt duidelijk op dat Turkse kunstwerken veel fellere en levendige kleuren gebruiken dan Nederlandse kunstwerken. Na de versplitsing van de katholieken en de protestanten, zie je dat het manier van leven in Nederland veel somberder is geworden. Dat zag je eerst duidelijk in de kerkelijke architectuur, maar ook de mensen, die voornamelijk boeren waren, leidden een somber leven; vaak in armoede en veel moeite. Dat werd natuurlijk op kunst gereflecteerd en daarom zijn de kunstwerken van de afgelopen eeuwen zo goed. Ze geven het leven van toen heel goed weer. In de Turkse beeldend kunst was er veel minder aandacht voor de realiteit. Daar ging het vooral om de schoonheid. 

Bernice: Beide landen hebben een kolonisatie verleden, als beide partijen. Dit is wel interessant omdat dit de mentaliteit van men in de respectievelijke cultuur best erg beïnvloed. Ik denk dat beide landen een verleden hebben waar ze trots op mogen zijn. Ik zelf vind het wel heel erg gaaf dat Turkije oudgriekse bouwwerken heeft die nog intact zijn en dat turkije als natiestaat nog niet zo lang bestaat. Ik ga heel eerlijk toegeven hier en nu dat ik turkije vroeger altijd een beetje als een “slechterik” zag. Ik kende een turks jongetje die ik niet mocht en ik vind de manier waarop de Koerden worden behandeld nogal respectloos en koloniaal. Dit project laat mij wel steeds meer van turkije haar mooie kanten zien. Het is natuurlijk ook stom om te denken dat een land goed of slecht is. Sowiso het hele principe van denken dat jou land beter is dan een ander nooit goed. Dit project is mij steeds minder nationalistisch aan het maken. Ik denk dat je kunt vinden dat je deel van een cultuur bent maar niet perse eens bent met de manier waarop jouw “cultuur” je land bestuurt of wat mensen uit jouw cultuur hebben gedaan vroeger. Maar ik denk dat omdat we uiteindelijk allemaal mensen zijn dat we toch zouden moeten proberen om onze cultuur en die waarden te heroverwegen en of sommige gebruiken misschien niet meer uit deze tijd zijn. Zwarte piet bijvoorbeeld. IK denk dat het een slecht idee is om helemaal zwart geschminkt te blijven doen, dat kwetst mensen en dat moet je niet willen, echter een keer ben ik gevraagd om als roetveegpiet bij het lokale buurt casino bij de sinterklaas viering mee te doen en een jongetje die vroeg of ik, ik was. Roetvegen werken dus niet zo goed als compleet geschminkt maar ik denk toch dat we dat moeten veranderen alhoewel “roetveegpiet” misschien minder anoniem is dan zwarte piet. Ik denk dat Nederland goede stappen neemt in verband met ons koloniaal verleden maar wij zijn al veel langer een staat en ook wat stabieler dan Turkije dus het is niet eerlijk om deze twee zo te vergelijken. Toch hoop ik dat Turkije meer zal gaan doen in verband met mensenrechten en fouten uit hun geschiedenis erkennen en proberen recht te zetten. 

Nine: Beide landen zijn heel verschillend en hebben ook een totaal verschillende cultuur, wat het wel leuk maakte om de Turkse cultuur eens beter te leren kennen door de collage in elkaar te zetten. Wat ik heb geleerd over de Turkse cultuur is dat het een cultuur is dat heel erg traditioneel is, met weinig vernieuwingen. In de Nederlandse cultuur is dit juist andersom, wij hebben veel meer innovaties en minder traditionele cultuurkenmerken. Ik heb heel erg veel verschillen gevonden maar wat ik ook zie is dat beide culturen een trots zijn op hun land en daardoor ook de oude, historische gebouwen intact hebben gelaten die belangrijk zijn voor het land en de cultuur. De inzichten die ik heb gehad tijdens de opdracht zijn heel uiteenlopend; ik weet bijvoorbeeld nu dat Nederland veel meer innovaties heeft dan ik had gedacht, maar ook nog steeds veel vasthoudt aan tradities met herdenkingen, bijvoorbeeld. Dit zie je heel goed terug komen in deze Corona-tijd; de herdenking op de Dam voor de Tweede Wereldoorlog wordt gehouden zoals het al 76 jaar wordt gehouden, dit is een traditie die in stand is gebleven, ook in de aparte tijden waar we nu in leven.

De overeenkomst die mij ook nog opviel, was het aparte eten dat typisch is voor Nederland en Turkije. Het zijn gerechten die van oorsprong vaak bij de cultuur al horen die nog steeds worden gegeten en niet veel in andere landen worden gegeten. 

De verschillen tussen de culturen zijn ook groot; de Nederlandse cultuur is meer bezig met innovaties dan de Turkse cultuur. De verschillen zijn ook heel groot in de architectuur, de Turkse cultuur is veel meer bezig met versieringen aanbrengen in gebouwen die belangrijk zijn voor hun, in de Nederlandse cultuur is dit veel minder. Wij brengen, als nederlanders, vaak alleen versieringen in gebouwen aan als het voor de religie is en dan nog zijn de versieringen niet heel uitgebreid, dit is in Turkije veel meer. Hier zijn de versieringen in gebouwen veel uitbundiger. 

Tijdens deze opdracht heb ik dus veel geleerd over de verschillen en de overeenkomsten tussen verschillende culturen. Ik zag in het begin voor de verschillen, maar later in de opdracht zag ik steeds meer de overeenkomsten.

Onderdeel 3 

3.1- Idee Fase

Wij hadden als groepje al snel een idee van wat we wilden maken om deze twee culturen te verbinden. Ons eerste idee was om een theepot te maken met Delfts blauw figuraties. Dit zou een traditie van beide landen naar voren brengen. In Turkije wordt er dagelijks veel thee gedronken. Ook behoort thee tot de geschiedenis van Turkije, vanwege het Ottomaanse Rijk en het verbondenheid met de Arabische wereld. Delfts blauw is een heel bekend fenomeen in Nederland en is sinds ongeveer de 16e eeuw in Nederland. 

Toen hebben we na wat nadere discussie besloten om toch geen theepot te maken. Hoewel de theecultuur in Turkije erg bekend is, is het niet een cultuur dat alleen in Turkije bestaat. Vergelijkbare soorten theepotten worden in bijna heel Midden-Oosten gebruikt.Wij wilden in onze voorwerp de Turkse cultuur benadrukken en daarom hebben we gekozen om een cezve van Delfts Blauw te maken, wat de overeenkomsten tussen de twee culturen sterk zou benadrukken. Een cezve is een koffiepot waarmee Turkse koffie wordt gemaakt. We dachten dat koffiecultuur iets zou zijn wat beide landen zouden appreciëren. In beide landen wordt er dagelijks veel koffie benut en wordt het drinken van koffie als iets ontspannends en gezelligs beschouwd. Zo komen mensen bij elkaar op bezoek en er wordt gekletst met een bakje koffie en eventueel koekjes in Nederland of Turks fruit in Turkije.

Ons idee is dus een toegepast voorwerp dat in beide landen kan worden gewaardeerd. 

Hier zijn onze schetsen over ons idee:

Uitvoeringsfase:

Kayra en Bernice hebben veel nagedacht over hoe wij een koffiepot konden maken. Wij willden eerste een model 3D-printen maar dat bleek te complex voor een spuug model. We zijn toen naar het tekenlokaal gegaan omdat daar lege flessen voor verf zijn die wij mochten gebruiken voor ons project. toen we daar bezig waren bedachten we ons dat twee kartonnen koffiebekers gebruiken een vorm zou geven die beter met de werkelijke vorm van de koffiepot overeen kwam. Wij hebben toen Delfts Blauwe patronen geprint en die geknipt en geplakt op de bekertjes. We hebben een hendel gemaakt door een blad papier op te vouwen en daarna ook daar het delfts blauwe patroon om te winden. 

Verantwoording:

Het object dat we hebben gemaakt legt een brug tussen de Turkse en de Nederlandse cultuur door middel van koffie. In beide culturen is koffie heel belangrijk en daarom hebben we ervoor gekozen om een cezve te maken. Een cezve is een traditionele turkse koffiepot waar al heel erg lang koffie mee wordt gemaakt.

Het Nederlandse aspect van de koffiepot is de buitenkant, we hebben namelijk een Delfts blauw patroon aan de buitenkant. We vonden dat het Delfts blauw goed bij de koffiepot paste, ook omdat er in Turkije zo’n soort gelijke tegeltjes zijn alleen dan ook nog in andere kleuren.

Het proces van het bedenken en het uitwerken van ons idee verliep heel soepel, we wisten namelijk al vrij snel wat we wilden maken voor het verbinden van de 2 culturen. 

De cezve past goed bij de traditie en innovatie omdat de cezve een goed voorbeeld is van traditie in turkije en de Delfts blauwe patronen passen goed bij de traditite van de Nederlandse cultuur. Als innovatie hebben we de kleur, in Turkije wordt bijna nergens de kleur Delfts blauw voor gebruikt. Ook hebben we als innovatie voor de Nederlandse cultuur de cezve zelf, omdat je de cezve bijna nergens terug ziet komen in Nederland en zeker niet in de traditie. 

De sterke punten in het proces van het maken van de cezve was dat we heel erg snel een idee al hadden bedacht en dus al snel ons konden richten op hoe we de culturen nou precies wilden gaan verbinden met elkaar. 

Een zwakker punt in ons proces was er niet heel duidelijk, behalve dat er niet heel duidelijk afspraken waren gemaakt over wanneer we het spuug model gingen maken met zijn allen, hierdoor was ik (Nine) niet aanwezig bij het maken van het spuug model. Voor de rest waren er niet echt zwakke punten in ons proces; we hadden een goede samenwerking en ook communiceerden we over het algemeen goed met elkaar. 

Individuele Reflecties-

Nine: Tijdens deze opdracht ben ik veel te weten gekomen over de Turkse cultuur en de Nederlandse cultuur en de overeenkomsten en de verschillen tussen deze twee culturen. Er zijn veel meer overeenkomsten dan dat je zou denken op het eerste gezicht, maar als je wat verder zoekt dan kom je veel interessante overeenkomsten tegen. Ook ben ik veel verschillen tegengekomen, maar ik had eerlijk gezegd verwacht meer duidelijke verschillen tegen te komen. 

De opdracht heeft veel bijgedragen aan de kennis die ik heb over andere culturen in andere landen, ik ben bijvoorbeeld meer te weten gekomen over tradities die er in Turkije zijn. Ook qua kunst ben ik veel meer te weten gekomen over Turkije. 

De inzichten die ik heb gehad zijn dat culturen veel meer op elkaar lijken dan veel mensen, waaronder ikzelf, in eerste instantie denken. Veel culturen hebben soortgelijke tradities maar dan hebben ze er nog wel hun eigen draai aan gegeven. 

Een ander inzicht dat ik heb opgedaan was dat de Nederlandse cultuur veel meer uitvindingen heeft gehad in het verleden die nou nog steeds een belangrijke rol spelen dan dat ik in eerste instantie had gedacht. Ik wist wel dat Nederland een aantal belangrijke innovaties heeft gedaan, maar ik had gedacht dat het er minder waren. 

De opdracht verliep heel erg soepel in ons groepje en er was een goede samenwerking. Iedereen wist ook wat zij moest doen door een duidelijke taakverdeling. 

Kayra: Deze opdracht vond ik relatief het makkelijkst. Het heeft vooral te maken met het feit dat ik me heel goed terug kon vinden in deze opdracht. Omdat ik half Turks ben en in Turkije ben geboren, heb ik de cultuur meegemaakt. Omdat mijn moeder Nederlands is, heb ik in mijn kindertijd ook veel meegekregen van de Nederlandse cultuur. Zo was mijn eerste zin in het Nederlands: ‘’Mag ik een boterham met hagelslag?’’, omdat ik, als kind, een beetje verslaafd was aan dat beleg. Ook heb ik in Turkije het Sinterklaasfeest gevierd en ik verkleedde me in oranje op Koningsdag. Deze opdracht riep vele herinneringen bij me op  en ik heb hierdoor nieuwe inzichten opgebouwd. Beide culturen legden hun geschiedenis vast met kunst. Ik vind dat traditie en innovatie van een land het best gezien kan worden in kunst. De reden daarvoor is, in mijn mening, dat kunst nooit verplicht was. Kunst was altijd een manier om jezelf te uiten in beide landen. Vooral als het ging om controversiële onderwerpen, die voor deze landen wellicht kunnen verschillen, maar zeker bestaan. Kunstenaars probeerden eeuwenlang hun verhaal te vertellen; hun angsten, verlangen, wensen en oplossingen. Kunst was een weerspiegeling van tijd, waarheid en emotie. Er zijn overeenkomsten en contrasten tussen alle culturen en dat brengt mij op de tweede inzicht dat ik heb opgebouwd, namelijk dat kunst en wetenschap parallel aan elkaar lopen. Je ziet de verschillen tussen mensen, naast in kunst, ook in wetenschap. We leven op deze planeet samen en wij zijn allemaal uniek en anders, maar ook hetzelfde, want we komen voort uit eenzelfde, gemeenschappelijke bron. Net als alles wat we ooit hebben gekend, kan ook kunst verklaard worden met het wetenschap. De ene bestaat niet zonder de andere. Wij kunnen niet voortleven zonder elkaar en we moeten daarom geen onnodige ruzies maken over zaken die niet van belang zijn voor onze ontwikkeling als mensen. Wij moeten verschillen en overeenkomsten niet negeren en met tegenstelling tot kunst en wetenschap, door elkaar leven in plaats van parallel aan elkaar. Zo kunnen we ervoor zorgen dat er geen lijden, verdriet en ongelijkheid is aan dingen waar wij geen invloed op hebben. 

Bernice:

Tijdens dit project heb ik veel nagedacht over nationalisme en de waarden die daarbij hoorden. Misschien is houden van je land anders dan houden van de huidige situatie van je land of alle morele waarden die je cultuur heeft. Je kunt houden van het eten en de manier waarop mensen met elkaar omgaan maar je hoeft niet te houden van de onderliggende uit de tijde waarden waar nog aan wordt vastgeklampt. Ik heb een Turkse vriendin die mij hier veel over heeft laten nadenken. Aan de ene kant vind ik dat ze heel progressief en links is maar soms zegt ze iets in verband met Turkije waar ik even twee keer over moet nadenken. Ik denk dat het goed zou zijn als ik vaker om uitleg zou vragen en niet meteen naar conclusies moet rennen (iets wat toch wel kenmerkend is voor Nederlandse cultuur). Relaties met mensen uit je eigen cultuur onderhouden vind ik al moeilijk, wellicht doordat ik niet hier ben opgegroeid. Mijn formatieve jaren heb ik in de verenigde staten opgegroeid en daardoor heb ik soms moeite met hoe bot mensen hier kunnen zijn. Ik denk dat het wel een goed project was voor mij omdat ik zo meer heb geleerd over hoe mensen in dit land met elkaar omgaan en waarom. Ik vond dit aan het begin best stom en dat komt doordat ik mij nooit echt verbonden heb gevoeld met een groep of cultuur op een niveau waar ik erg boos voor zou worden. Het project heeft mij gewezen op dat ik misschien meer verbintenis heb met de Nederlandse vorm van omgang met mensen dan ik misschien zou willen. Het heeft in elk geval mij mijn waarden en normen wat laten heroverwegen.

Literatuurlijst:

Onderdeel 1

Dimensie eetgewoonten:

Dimensie architectuur:

Dimensie feestdagen en vrije tijd:

Onderdeel 2

2.1- 

Afbeeldingen:

zen/ 

Onderdeel 3

Plaats een reactie